De smeerwortel en de kabouter
Vandaag is afnemende maan, de maan van het loslaten. Loslaten om ruimte te maken voor wat nieuws om te kunnen groeien. Een paar nachten geleden was er een supermaan, wat een prachtige maan was dat!! Zo groot, zo mooi! De heks heeft haar op zien komen, dat was zo magisch!
Het was alweer weekend. Het zonnetje scheen en de vogeltjes kwetterden er vrolijk op los. De heks liep, zoals elke ochtend, haar bloementuin in. De kracht van de volle maan was goed te zien in de groei van alle bloemen en planten. Prachtig was het!
3 maancyclussen geleden had de heks smeerwortel geoogst en in een pot gezet met magische aarde met speciale groeikracht. De smeerwortel moest even aansterken maar al gauw zag de heks dat de magische aarde haar krachten afgaf aan de smeerwortel. Deze smeerwortel had ook 2 magische volle manen meegemaakt en had dus veel groeikracht gekregen.
En nu……de heks maakte een vreugdesprongetje. Wat een grote bladeren! De maan heeft met haar groeikracht de bladeren heel groot gemaakt. “Daar zou ik hele mooie toverolie en een toverzalf van kunnen maken” dacht te heks, want de magische smeerwortel heeft de eigenschap om te helen en alles aan elkaar te lijmen, niet alleen botten en huid maar ook energetisch kan ze door haar magie alles verbinden wat geheeld moet worden. En hoe mooi is het dan om dit te combineren met de aventurijn edelsteentjes, deze stimuleert ook herstel op fysiek en energetisch vlak.
De heks dacht diep na wat ze allemaal met de smeerwortel kon doen. “Een zalfje voor wondjes zodat ze sneller sluiten, of bij een botbreukje waar geen gips omheen kan zoals bij tenen of een sleutelbeen of een rib, bij kneuzingen. Ook voor haar magische behandelingen kan ze smeerwortel heel goed gebruiken tegen acné, rimpeltjes en bij kloven aan de hak met de magische wol”. De heks werd helemaal blij bij het idee wat ze er allemaal mee kon doen en plukte de grootste bladeren.
De mooie magische bladeren vormden een mooie bedje en ineens zag ze dat er een heel klein stukje miste uit het grootste blad. Alsof er een hapje uitgenomen was. De heks keek om zich heen en zag eerst niks, maar ineens zag ze een klein kaboutertje met een stukje blad van de smeerwortel in zijn hand. De kabouter vertelde dat hij van zijn paddenstoel gevallen en daarbij zijn vinger had gekneusd. Hij wilde graag de stippen tellen om te zien of de wassende maan in haar laatste cyclus een stip erbij had gezet, maar voordat hij klaar was met tellen was hij uitgegleden en gevallen. “Ik zag de smeerwortel en heb een stukje van het blad afgehaald om op mijn zere vinger te leggen maar toen kwam jij gelukkig al”, zei de kabouter.
De heks pakte wat meer smeerwortelblad en liep met de kabouter op haar hand naar haar kruidenkamer. Ze zette de kabouter op een plankje zodat hij kon zien wat ze deed. Ze pakte haar vijzel en vijzelde de smeerwortelblaadjes goed. Zo kreeg ze een mooie papje. Ze pakte een stukje magische wol waar ze het smeerwortelpapje opdeed en pakte een miniwikkeltje. Ze wikkelde dit om de vinger van de kabouter. “En nu moet je dit 2 uurtjes laten zitten”, zei ze tegen de kabouter. “Ik geef je de rest mee, dan kan je dat elke 2 uur vervangen tot de pijn weg is.”
Terwijl de heks de kabouter weer meenam naar zijn paddenstoel voelde de kabouter de pijn al wegtrekken. De kabouter was diep onder de indruk van de toverkrachten van de heks, de smeerwortel en de wol. “Dank je wel!” zei de kabouter, “en zou jij dan ook nog de stippen voor mij tellen?” en gaf de heks een grote glimlach.
